Totally Implantable Venous Access Devices: Management in Mid- and Long-term Clinical Setting

از اولین کاربرد آنها در سال 1982، دستگاه‌های کاملاً کاشتنی وریدی (TIVADs) اهمیت فزاینده‌ای در عمل بالینی پیدا کردند، زیرا شیمی‌درمانی و درمان‌های تزریقی فشرده‌تر مورد استفاده قرار گرفتند. در حال حاضر، شواهد عینی وجود دارد که TIVAD ها یک استراتژی ایمن و موثر برای دسترسی طولانی مدت وریدی هستند. آنها نقش مهمی را در سراسر مدیریت بیمار سرطانی ایفا می کنند، زیرا در مراحل اولیه برای درمان های فعال و همچنین در آخرین مراحل برای اقدامات تسکین دهنده مورد نیاز هستند و تجویز مکرر عوامل تاول دهنده شیمی درمانی، مواد مغذی، آنتی بیوتیک ها، مسکن ها، و فرآورده های خونی بر اساس تعدادی از مطالعات آینده نگر، استفاده از TIVADs با میزان عوارض قابل توجهی (10٪ تا 25٪ از کل بیماران) همراه است. داده‌های مبتنی بر شواهد نشان می‌دهند که بیشتر عوارض مستقیماً به روش نامناسب قرارگیری و/یا مراقبت‌های پرستاری مرتبط است، که گاهی منجر به از دست دادن TIVAD، عوارض قابل‌توجه، افزایش مدت بستری در بیمارستان و هزینه‌های اضافی پزشکی می‌شود.

گروهی از متخصصان مشهور جهان - هم در زمینه‌های بالینی و هم در زمینه‌های تحقیقاتی - در این کتاب مشارکت داشتند که هدف آنها ارائه به روز رسانی چند رشته‌ای و کامل در مورد این دستگاه‌ها به پزشکان، پرستاران و دانشجویان پزشکی است. دسترسی طولانی‌مدت به ورید مرکزی دیگر نمی‌تواند به عنوان یک موضوع معمول در نظر گرفته شود، و تنها در صورتی می‌توان عوارض جدی را در سطح بسیار پایین نگه داشت که از یک پروتکل کاملاً تعریف‌شده از تکنیک‌های جراحی و مراقبت از کاتتر رعایت شود.

Since their first application in 1982, Totally Implantable Venous Access Devices (TIVADs) have become increasingly important in the clinical practice, as more intensive chemotherapy and parenteral treatments have come into use. At this time, there is objective evidence that TIVADs are a safe, effective strategy for long-term venous access; they play a significant role throughout the management of the oncology patient, as they are needed in the initial phases for active treatments as well as in the last stages for palliative measures, making possible repeated administration of chemotherapeutic vesicant agents, nutrients, antibiotics, analgesics, and blood products. According to a number of prospective studies, use of TIVADs is associated with a significant complication rate (10% to 25% of all patients). Evidence-based data support that most complications are directly related to inappropriate technique of placement and/or nursing care, sometimes leading to TIVAD loss, significant morbidity, increased duration of hospitalization, and additional medical cost.

A group of world-renowned experts - both in the clinical and research fields – contributed to this volume, whose aim is to provide clinicians, nurses and medical students with a multidisciplinary, full update on these devices, as long term central venous access can no be longer considered a routine matter, and serious complications can be maintained at a very low level only if strict adherence to a well-defined protocol of surgical technique and of catheter care is maintained.