Cancer in Children: Clinical Management

با کاهش مرگ و میر ناشی از بیماری‌های عفونی، تأثیر سرطان دوران کودکی در دنیای غرب افزایش یافته است و به دومین علت شایع مرگ در گروه سنی 1-14 سال تبدیل شده است که تنها با تصادفات از آن پیشی می‌گیرد. با این حال، حتی در کشورهایی که سرطان اطفال در آنها توجه فزاینده ای به خود جلب می کند، این بیماری نسبتاً غیر معمول است و تعداد مواردی که توسط هر یک از پزشکان حتی در یک بیمارستان عمومی بزرگ مشاهده می شود، اغلب به یک یا دو مورد در سال محدود می شود. دیدگاه گسترده والدین و حتی بسیاری از پزشکان مبنی بر اینکه سرطان در دوران کودکی معمولاً غیرقابل درمان و به طور اجتناب ناپذیر کشنده است، دیگر قابل دفاع نیست. با بهبود پاسخ درمانی یا نرخ بقای واقعی کودکان مبتلا به ضایعاتی مانند تومور ویلمز، تومورهای مغزی، رابدومیوسارکوم، سارکوم یوینگ، رتینوبلاستوما، لنفوم و حتی لوسمی، امید واقعی برای دستیابی به کاهش قابل توجهی وجود دارد. مرگ و میر ناشی از سرطان دوران کودکی انکولوژی کودکان در واقع یک محرک قوی برای حوزه بسیار وسیع تر درمان و تحقیقات سرطان است و مزایای همکاری چند رشته ای را در مدیریت این بیماری نشان می دهد.

With the fall in mortality from infectious diseases, the· impact of childhood cancer in the Western World has increased to become the second commonest cause of death in the age group 1-14 years, being surpassed only by accidents. However, even in those countries in which paediatric cancer is attracting increasing interest, the disease is relatively uncommon, and the number of cases seen by any one physician, even in a large general hospital, is often limited to one or two a year. The widely held view by parents and even by many doctors that cancer in childhood is usually untreatable and inevitably fatal is no longer tenable. With improvement in the therapeutic response or in the actual survival rates of children with such lesions as Wilms' tumour, brain tumours, rhabdomyosarcomas, Ewing's sarcoma, retinoblastoma, lym­ phoma and even leukaemia, there is a real hope of achieving a substantial reduction in the mortality of childhood cancer. Paediatric oncology is, in fact, providing a vigorous stimulus to the much wider field of cancer treatment and research, and is demonstrating the advantages of a multi-disciplinary cooperation in the management of this disease.