Theory of Nucleus: Nuclear Structure and Nuclear Interaction

فیزیک هسته ای مدرن شاخه ای از علوم فیزیکی است که به خوبی توسعه یافته است، با کاربردهای گسترده ای از نتایج آن در مهندسی و صنعت. در عین حال، توسعه یک نظریه منسجم از هسته ها و فرآیندهای هسته ای مشکلات خاصی را به همراه دارد. به خوبی می‌دانیم که مهم‌ترین هدف فیزیک هسته‌ای، مطالعه ساختار هسته‌ای و تبیین خواص بر اساس برهمکنش بین نوکلئون‌هایی است که هسته‌ها را تشکیل می‌دهند. مشکلات تئوری مدرن هسته هم ناشی از دانش ناکافی از فعل و انفعالات هسته ای و هم ویژگی چند ذره ای سیستم های هسته ای است. داده های تجربی در مورد فعل و انفعالات هسته ای با فرضیه شخصیت جفت نیروهای هسته ای در تضاد نیست. با این حال، فقدان روش‌های دقیق محاسبات بسیاری از سیستم‌های هسته‌ای ذرات با برهمکنش قوی، استفاده از مدل‌های هسته‌ای ماکروسکوپی را برای توصیف خواص هسته‌ای خاص ضروری می‌سازد. مدل‌های هسته‌ای به روش‌های مختلف توسعه یافته‌اند و خود مدل‌ها نیز اصلاح و پیچیده شده‌اند. با وجود اختلاف قابل مشاهده، مدل های مختلف هسته به طور قابل توجهی یکدیگر را تقویت می کنند. توسعه مدل های هسته ای منجر به پیشرفت قابل توجهی در درک هسته های اتمی شده است. نتایج فعلی فیزیک هسته ای تئوریتیکال در مقالات علمی متعددی گزارش شده است. مهم ترین و مرتبط ترین نتایج تجربی و نظری را می توان در تک نگاری های بسیاری یافت که بهترین آنها توسط متخصصان مشهور این حوزه نوشته شده است.

Modern nuclear physics is a well developed branch of physical science, with wide-ranging applications of its results in engineering and industry. At the same time, the development of a consistent theory of nuclei and nuclear processes presents certain problems. It is well known that the most important aim of nuclear physics is the study of nuclear structure and the explanation of properties on the basis of the interaction between nucleons which constitute nuclei. Difficulties of a modern theory of the nucleus are caused by both an insufficient knowledge of nuclear interactions and the multi particle character of nuclear systems. Experimental data on nuclear interactions do not contradict the hypothesis of the pair character of nuclear forces. However, the absence of rigorous meth­ ods of calculations of many particle nuclear systems with strong interaction makes it necessary to use macroscopic nuclear models to describe particular nuclear properties. Nuclear models have been developed in different ways, and the models themselves have been modified and complicated. In spite of the visible discrepancy, different models of the nucleus significantly supple­ ment one another. The development of nuclear models has led to considerable progress in the understanding of atomic nuclei. The current results of theo­ retical nuclear physics are reported in numerous scientific papers. The most important and relevant experimental and theoretical results can be found in many monographs, the best of which are written by well-known experts in the field.