The Economics of Conservation Programs

مدیریت سمت تقاضا (DSM) یکی از موضوعی ترین موضوعات در تنظیم خدمات برق، هم در ایالات متحده و هم در سطح بین المللی است. DSM چیست؟ این شامل اقدامات مختلفی در سطح تقاضا (خانوارها، تجارت، صنعت و سایرین) است که حداقل تا حدی از طریق تاسیسات برق تامین می شود و باید انرژی را صرفه جویی کند یا بار پیک را کاهش دهد. عمل DSM از قانون سیاست تنظیم کننده خدمات عمومی در سال 1978 (PURPA) سرچشمه می گیرد که چارچوب سیاسی و قانونی را برای تعیین صرفه جویی در انرژی به عنوان یک هدف ملی فراهم می کرد، که کمیسیون های نظارتی را تشویق می کرد تا برنامه های حفاظت از آب و برق را آغاز کنند. به عنوان مثال، نوول-تسچیرهارت (1990) و فاکس پنر (1990) را ببینید. علاوه بر این، برنامه ریزی منابع یکپارچه، که باید DSM را در یک زمین بازی برابر با عرضه در نظر بگیرد، در قانون سیاست انرژی 1992 به عنوان روش ترجیحی دولت ایالات متحده برای برنامه ریزی انرژی الکتریکی نوشته شده است. اگرچه PURPA صرفه جویی در انرژی را به عنوان یک اولویت ملی تعیین کرد، اما اجرای آن به دولت ها واگذار شد که نتیجه آن تفاوت های قابل توجهی در مورد تلاش ها و قوانین بود. تا سال 1993، 16 ایالت قبلاً برنامه ریزی منابع یکپارچه را اجرا کرده بودند، 9 ایالت در حال انجام این کار بودند و 9 کشور دیگر نیز به اجرای آن فکر کردند (EPRI 1993b). با توجه به قانون هوای پاک در سال 1990، 24 ایالت در نظر دارند هزینه های خارجی را در برنامه ریزی منابع یکپارچه لحاظ کنند.

Demand side management (DSM) is one of the most topical issues in regulating electric utilities, both in the United States and internationally. What is DSM? It consists of various measures at the level of demand (households, commerce, industry, others), which are at least partially financed by electric utilities and which should either conserve energy or reduce the peak load. The practice of DSM originates from The Public Utility Regulatory Policy Act of 1978 (PURPA) that provided the political and legal framework to set energy conservation as a national goal, which encouraged regulatory commissions to initiate utility conservation programs; see e.g., Nowell-Tschirhart (1990) and Fox-Penner (1990). Moreover, integrated resource planning, which must account for DSM on a level playing field with supply, is written into the 1992 Energy Policy Act as the U.S. Government's preferred method of electric power planning. Although PURPA set energy conservation as a national priority, its implementation was left to the states with the consequence of considerable differences concerning efforts and rules. By 1993 16 states had already implemented integrated resource planning, 9 were in the process of doing so and further 9 considered implementation, (EPRI 1993b). Due to the Clean Air Act of 1990, 24 states are considering to include external costs in integrated resource planning.