Evaluation of Cooperative Planning in Supply Chains: An Empirical Approach of the European Automotive Industry

ادبیات مدرن «عصر رقابت شبکه‌ای» را نوید داده است که در آن شبکه‌های همکار و نه شرکت‌های منفرد به دنبال دستیابی به مزیت‌های رقابتی هستند. زنجیره های تامین در صنعت خودرو نمونه خوبی از چنین محیط های تعاونی است که با تقسیم کار مشخص می شود و تقریباً هیچ محصول نهایی تنها توسط یک شرکت تولید و فروخته نمی شود.

لوئیس مارتین دیاز نشان می دهد که چرا برخی شرکت ها هنوز تمایلی به همکاری با شرکای خود در زنجیره تامین ندارند، حتی اگر ممکن است برای آنها سودمند باشد. او بر اساس یک بررسی گسترده در صنعت خودروسازی اروپا و یک مطالعه موردی جامع از شرکت آئودی AG، راه‌حل‌هایی را برای این پارادوکس پیشنهاد می‌کند و نمونه اولیه را برای ارزیابی ارزش افزوده همکاری توصیف می‌کند. ارزیابی وی از مزایای برنامه ریزی تعاونی سهم قابل توجهی در فرآیند طراحی فعالیت های برنامه ریزی مشارکتی در زنجیره تامین دارد.

Modern literature has heralded the "Era of Network Competition" in which cooperating networks and not individual firms seek to attain competitive advantages. Supply chains in the automotive industry provide a good example of such cooperative environments which are characterized by a division of labor and where almost no final product is produced and sold by just one company alone.

Luis Martín Díaz shows why some companies are still reluctant to cooperate with partners in the supply chain even though it may be advantageous to them. Based on both an extensive survey within the European automotive industry and a comprehensive case study of the Audi AG corporation, he proposes solutions to this paradox and describes a prototype for the assessment of the added-value of cooperation. His evaluation of the benefits of cooperative planning is a significant contribution to the process of designing collaborative planning activities in supply chains.