Managing Critical Infrastructure Risks: Decision Tools and Applications for Port Security

در ابتدای هر سال، سیل 10 لیست برتر تقریباً در مورد هر موضوعی که می توانید تصور کنید وجود دارد. فهرستی از ۱۰ تا از بزرگترین اخبار، کتاب‌های پرفروش، محبوب‌ترین موسیقی و فیلم‌ها، ثروتمندترین شرکت‌ها و بهترین مکان‌ها برای بازدید یا زندگی. به نظر می رسد هرکسی لیست 10 برتر خود را دارد که شاید منعکس کننده تفاوت ها در ارزش های منطقه ای، ملی و فرهنگی است. شرکت‌ها و دولت‌ها اغلب تمایل دارند فهرست ۱۰ برتر خود را بر روی اولویت‌های اقتصادی یا اولویت‌های مربوط به دفاع ملی، امنیت، سلامت عمومی و زیرساخت‌های جدید متمرکز کنند. امسال، 2007 نیز از این قاعده مستثنی نبود. با این حال، به طور فزاینده ای، شاهد هستیم که دولت ها، سازمان های خصوصی و شرکت ها از نوع جدیدی از اولویت بندی حمایت می کنند. پیچیدگی تغییرات اجتماعی مستلزم افزایش ظرفیت برای ارزیابی علمی، نظارت و واکنش در شرایط اضطراری است. خطرات و عوامل استرس زا نامطمئن و چند وجهی جدید و همچنین جهانی شدن و فشار عمومی برای شفافیت تصمیم گیری نیاز به یک چارچوب جدید برای تفکر در مورد اولویت بندی را ایجاد می کند. این چارچوب باید فراتر از حوزه‌های اقتصاد، تجارت جهانی و مدیریت شرکت باشد و محیط، ذینفعان، ترجیحات عمومی و اهداف اجتماعی را در بر گیرد. علاوه بر این، شرکت ها و افراد نه تنها به لیست های 10-بهترین عمومی علاقه مند هستند. آنها لیست هایی را می خواهند که متناسب با ارزش ها، اهداف و وضعیت اقتصادی و اجتماعی کنونی آنها باشد. به عنوان مثال، ایالات متحده

At the beginning of each year, there is a deluge of top-10 lists on just about every subject you can imagine. A top-10 list of biggest news stories, best-selling books, most popular music and movies, richest companies, and best places to visit or live. It seems everyone has his or her own top-10 list, reflecting, perhaps, differences in regional, national, and cultural values. Companies and governments most often tend to focus their top-10 lists on economic priorities, or priorities related to national defense, security, public health, and new infrastructure. This year, 2007, was no exception. Yet, increasingly, we see governments, private organizations, and companies advocating a new type of prioritization. The complexity of societal change requires an enhanced capacity for scientific assessment, monitoring, and emer gency response. New uncertain and multifaceted risks and stressors as well as globalization and public pressure for decision transparency drive the need for a new framework for thinking about prioritization. This framework needs to reach beyond the realms of economics, world trade, and corporate management to include the environment, stakeholders, public preferences, and social goals. Moreover, corporations and individuals are not only interested in generic 10-best lists; they want lists tailored to their values, goals, and current economic and social state. For example, the U. S.