Conceptual Flux: Mental Representation, Misrepresentation, and Concept Change

چگونه می توان در مورد چیزی فکر کرد، در مورد آن چیزی نادرست فکر کرد و هنوز هم در مورد آن چیز فکر می کرد؟ اگر مفهومی به چیزی خارج از معنای آن اطلاق شود، چگونه می توان گفت که به معنای آن چیز نیز نیست؟ مسئله ارائه نادرست یکی از موضوعات محوری در فلسفه ذهن معاصر است. در اینجا، مارک پرلمن روشی را مورد انتقاد قرار می‌دهد که تمام نظریه‌های معاصر بازنمایی ذهنی به دنبال توجیه ارائه نادرست هستند و به این نتیجه می‌رسند که نمی‌توان آن را به طور طبیعی توضیح داد. به طور خاص، پرلمن نظریه‌های محتوای ذهنی ارائه شده توسط فودور، درتسکه، میلیکان، بلاک، هارمن و دیگران را ارزیابی و نقد می‌کند و همچنین رویکردهای راستی‌آزمایی به معنای کواین، دیویدسون و استیچ را بررسی می‌کند.
کتاب بسیار فراتر از نقد است: پرلمن یک نظریه طبیعت گرایانه از بازنمایی را تدوین می کند که با اکراه این نتیجه تاسف بار را می پذیرد که هیچ گونه تعبیر نادرستی وجود ندارد. او یک نظریه عملگرایانه در مورد محتوا اضافه می کند که ارائه نادرست ظاهری را به عنوان تغییر مفهوم توضیح می دهد. بازنمایی های ذهنی می توانند در زمینه های خاص و برای اهداف خاص خوب یا بد باشند، اما درستی آنها امری صدق و کذب نیست. رویکرد عمل‌گرایانه به محتوای ذهنی پیامدهایی برای معرفت‌شناسی، نظریه‌های حقیقت، متافیزیک، روان‌شناسی و هوش مصنوعی (به‌ویژه شبکه‌های پیوندگرا) دارد.
خوانندگان: یکی از کامل‌ترین بررسی‌های موجود درباره بازنمایی ذهنی و کل‌گرایی معنا، این کتاب باید توسط همه علاقه‌مندان به ذهن و اینکه ایده‌ها چگونه می‌توانند معنی داشته باشند، مطالعه کنند. از مرزهای فلسفه تا روانشناسی، زبان شناسی، هوش مصنوعی و علوم شناختی عبور می کند.

How can one think about a thing, think something false about it, and still be thinking about that thing at all? If a concept is applied to something outside its meaning, how are we to say it does not mean that thing as well? The problem of misrepresentation is one of the central issues in contemporary philosophy of mind. Here, Mark Perlman criticizes the way all contemporary theories of mental representation seek to account for misrepresentation, concluding that it cannot be explained naturistically. Specifically, Perlman evaluates and criticizes the theories of mental content proposed by Fodor, Dretske, Millikan, Block, Harman and others, as well as examining verificationist approaches to meaning of Quine, Davidson and Stich.
The book goes much further than criticism, however: Perlman formulates a naturalistic theory of representation that reluctantly accepts the unfortunate conclusion that there is no misrepresentation. He adds a pragmatic theory of content, which explains apparent misrepresentation as concept change. Mental representations can be good or bad in specific contexts and for specific purposes, but their correctness is not a matter of truth and falsity. The pragmatic approach to mental content has implications for epistemology, theories of truth, metaphysics, psychology, and AI (specifically connectionist networks).
Readership: One of the most thorough examinations of mental representation and meaning holism available, this book should be read by everyone interested in the mind and how ideas can have meaning. It crosses boundaries from philosophy into psychology, linguistics, AI and cognitive science.