Collaborative Virtual Environments: Digital Places and Spaces for Interaction

محیط‌های مجازی مشارکتی (CVE) مکان‌ها و فضاهای دیجیتال آنلاینی هستند که می‌توانیم در آنها در تماس باشیم، با هم بازی کنیم و با هم کار کنیم، حتی زمانی که از نظر جغرافیایی، دنیاها از هم دور هستیم. ما می‌توانیم معاشرت کنیم، خودهای جایگزین ارائه کنیم، با اشیاء واقعی و خارق‌العاده تعامل داشته باشیم و مانورهای غیرممکن را انجام دهیم. در CVE ها می توانیم تجربه جهان های فراتر از دنیای فیزیکی را به اشتراک بگذاریم. این کتاب مقدمه ای بر تحقیقات به روز در زمینه طراحی و توسعه CVE ارائه می دهد. یک خواننده ممکن است احساس کند که در مجموع، فصول این کتاب سؤالات "CVE چیست؟" را مطرح می کند. و برای این موضوع، \"CVE چیست؟\". اینها سوالات خوبی هستند که پاسخ های مختلفی را به دنبال دارند. آنچه مسلم است این است که CVE ها عرصه عالی برای به دست آوردن بینش در ارتباط و همکاری انسان و انسان، تعامل مشترک با اشیاء (مجازی و واقعی)، تأثیر تجسمات (بالقوه متفاوت) و ماهیت مکان و فضا هستند. محور کار ما و کار نویسندگان در این جلد، این باور است که قرار دادن افراد "در حلقه" - به صراحت در نظر گرفتن تعامل انسان-انسان و انسان-محیط زیست در فرآیند طراحی و توسعه - محور طراحی است. از هر فن آوری، و به ویژه برای طراحی CVE. در مورد CVE، این به معنای قرار دادن مردم در دنیاست، و بسیاری از نویسندگان ما به صراحت در مورد تجربیات خود و تجربیات شرکت‌کنندگان در مطالعه در محیط‌های مجازی صحبت می‌کنند.

Collaborative Virtual Environments (CVEs) are online digital places and spaces where we can be in touch, play together and work together, even when we are, geographically speaking, worlds apart. We can hang out, present alternative selves, interact with realistic and fantastic objects and carry out impossible manoeuvres. In CVEs we can share the experience of worlds beyond the physical. This book offers an introduction to up-to-date research in the area of CVE design and development. A reader might feel that, collectively, the chapters in this book beg the questions "What is a CVE?". And, for that matter, "What isn't a CVE?". These are good questions, which invoke many different responses. What is certain is that CVEs are the perfect arena for gaining insights into human-human communication and collaboration, collaborative interaction with (virtual and real) objects, the effect of (potentially differing) embodiments, and the nature of place and space. Central to our work and to the work of the authors in this volume is the belief that putting people "into the loop" - explicitly considering human-human and human-environment interaction in the design and development process - is central to the design of any technology, and especially to the design of CVEs. In the case of CVEs this means actually putting people into the worlds, and many of our authors talk explicitly about their experiences and the experiences of study partici­ pants in virtual environments.