Branched Polymers I

در حالی که کتاب‌هایی در مورد بسیاری از موضوعات علوم پلیمر نوشته شده است، هیچ رساله جامعی در مورد شاخه‌های زنجیره بلند نوشته نشده است. این سری از بررسی ها در جلد 142 و 143 پیشرفت های علم پلیمر سعی در پر کردن این شکاف با برجسته کردن زمینه های فعال تحقیقاتی در مورد پلیمرهای شاخه دار دارد. انشعاب زنجیره بلند پدیده ای است که در پلیمرهای مصنوعی و در برخی از پلی ساکاریدهای طبیعی مشاهده می شود. مدتهاست که به عنوان یک پارامتر مولکولی اصلی ماکرومولکولها شناخته شده است. حضور آن برای اولین بار توسط H. Stau dinger و G. V. Schuh (Ber. 68, 2320, 1935) حدس زده شد. جالب توجه است که روش شناسایی آنها با استفاده از رابطه غیر طبیعی بین ویسکوزیته ذاتی و وزن مولکولی تا به امروز باقی مانده است. در واقع، پیچیده‌ترین روش برای تجزیه و تحلیل انشعاب‌های زنجیره‌ای بلند از تقسیم‌بندی حذف اندازه با ثبت همزمان جرم، وزن مولکولی و ویسکوزیته ذاتی کسرها استفاده می‌کند. در دهه 1940 و 1950، انشعاب تصادفی در پلیمرها و تأثیر آن بر خواص آنها توسط Stockmayer، Flory، Zimm و بسیاری دیگر مورد مطالعه قرار گرفت. کار آنها تا به امروز نقطه عطفی در این زمینه باقی مانده است. فلوری چندین فصل از "اصول شیمی پلیمر" خود را به پلیمرهای غیر خطی اختصاص داد. به ویژه در آن زمان این دیدگاه مهم بود که پلیمرهای شاخه‌ای تصادفی واسطه شبکه‌های پلیمری هستند. پیشرفت‌های بیشتر در پلیمرهای شاخه‌ای تصادفی از معرفی تئوری نفوذ حاصل شد. جنبه های مدرن این موضوع در اینجا در فصل توسط W. Burchard توضیح داده شده است.

While books have been written on many topics of Polymer Science, no compre hensive treatise on long chain branching has ever been composed. This series of reviews in Volume 142 and 143 of Advances in Polymer Science tries to fill this gap by highlighting active areas of research on branched polymers. Long chain branching is a phenomenon observed in synthetic polymers and in some natural polysaccharides. It has long been recognized as a major mole cular parameter of macromolecules. Its presence was first surmised by H. Stau dinger and G. V. Schuh (Ber. 68, 2320, 1935). Interestingly, their method of iden tification by means of the abnormal relation between intrinsic viscosity and molecular weight has survived to this day. Indeed, the most sophisticated method for analysis of long chain branching uses size exclusion fractionation with the simultaneous recording of mass, molecular weight and intrinsic visco sity of the fractions. In the 1940s and 1950s, random branching in polymers and its effect on their properties was studied by Stockmayer, Flory, Zimm and many others. Their work remains a milestone on the subject to this day. Flory dedicated several chapters of his "Principles of Polymer Chemistry" to non linear polymers. Especially important at that time was the view that randomly branched polymers are inter mediates to polymeric networks. Further developments in randomly branched polymers came from the introduction of percolation theory. The modern aspec ts of this topic are elaborated here in the chapter by W. Burchard.